առաջնորդող
30 տարի Հաղթանակի և պարտության միջև
Հաղթանակի կորուստը, հաղթանակից հրաժարիմքը, պարտության ընդունումը չբերեց բաղձալի խաղաղության: Չէր էլ կարող բերել: Այսօր մենք առավել հեռու ենք կայուն խաղաղության հեռանկարից քան երբևէ:
30 տարի առաջ և 30 տարի անց
Սև ամոթը, կորցրած պատիվը և նորից ուժեղ դառնալու խնդիրը
Արդարացում չկա և չպետք է լինի պարտությանը: Ո՛չ արդարացում, ո՛չ ներում: Պարտությունն աներելի մեղք է: Հենց մեղք է, այլ ոչ թե սովորական սխալ: Սա գիտակցելը հոգեբանական անհրաժեշտություն է, նախապայման՝ բոլոր տեսակի ապագա ծրագրերի, գործողությունների, պայքարի: Չի կարելի արդարացնելով սեփական թուլությունը, նորմալ համարելով այն, դառնալ նորից ուժեղ, հաղթող, ինքնիշխան: