🔸 Ժողովրդական շարժումները սկզբունքորեն հակասության մեջ են մտնում գոյություն ունեցող լեգալության հետ:

🔸 Միջազգային միջնորդությունը հաճախ հանգեցնում է կոնֆլիկտների սառեցմանը, ոչ թե լուծմանը:

🔸 Սառեցված կոնֆլիկտները խորացնում են փոխադարձ ատելությունը և հետագայում հանգեցնում են ավելի մեծ բռնության:

🔸 Պատերազմները բնականոն ավարտի դեպքում հանգեցնում են կայուն խաղաղության:

🔸 Միջազգային հանրությունը վերջնականապես ընդունում է հաջողված ժողովրդական պայքարի արդյունքները:

🔸 Կոնֆլիկտների «կարգավորման» հռետորիկան կիրառվում է միայն փոքր պետությունների նկատմամբ:

🔸 Մեծ տերությունների միջև կոնֆլիկտները երբեք չեն քննարկվում «կարգավորման» տեսանկյունից:

🔸 Ինքնիշխան ժողովուրդներն իրավունք ունեն սահմանելու իրենց պայքարի նպատակները:

🔸 «Կարգավորման» պարտադրումը նշանակում է տվյալ ժողովրդի ցածր կարգավիճակի ճանաչում:

🔸 Իրական անկախության համար անհրաժեշտ է հասկանալ աշխարհի իրական օրենքները, ոչ թե պարտադրված միֆերը: