🔸 Պատերազմի ընթացքում քաղաքական ղեկավարությունը չուներ հստակ սահմանված նպատակ և ռազմավարություն:

🔸 Պատերազմի բնույթի մասին եղել են երեք հակասական մեկնաբանություններ՝ ցեղասպանության փորձ, Ղարաբաղի կարգավիճակի պատերազմ, և հայ ժողովրդի պատերազմ:

🔸 Քաղաքական առաջնորդության խոսքերում արդեն իսկ կային նահանջի և պարտության արդարացման սաղմեր:

🔸 Ի տարբերություն Հայաստանի, մյուս բոլոր կողմերը հստակ գիտեին իրենց նպատակները:

🔸 Պատերազմի ընթացքում չափազանցված ռազմահայրենասիրական հռետորաբանությունը հանգեցրեց հետագա կտրուկ շրջադարձի:

🔸 Ժողովրդի թուլության մասին պարտադրված աշխարհայացքը նպաստեց պարտվողական մտածելակերպի ձևավորմանը:

🔸 Քաղաքական ղեկավարությունը փորձեց պատասխանատվությունը բարդել ժողովրդի վրա:

🔸 Պատերազմի իրական բնույթը հասկանալու փոխարեն օգտագործվեցին չափազանցված և անհիմն համեմատություններ:

🔸 Անհրաժեշտ է ստեղծել նոր քաղաքական մտածողություն՝ հիմնված ուժի և ոչ թե թուլության վրա:

🔸 Հայկական քաղաքական նպատակների իրականացման համար պետք է հաղթահարել պարտվողական հոգեբանությունը: