Կորուստների պատճառը եղել է ու կլինի մեքենաների և զենք֊զինամթերքի կենտրոնացվածությունը

Մարտական Եղբայրության անդամ Արման Պետրոսյանը գրում է.

Զինանոց, զորամաս, պահեստ, ավտոպարկ:

Առաջին հայացքից ոչինչ չասող բառեր:

• Իրականությունն այն է, որ այս չորս բառերն են ներառում ՀՀ ԶՈւ ողջ սպառազինությունն ու կենդանի ուժը:
• Տարիների ընթացքում հետ մնալով զարգացող ռազմական ոլորտից մեր ինժեներական ծառայությունները թերացել են գրեթե բոլոր ուղղություններում:
• 44-օրյա պատերազմի ժամանակ գրանցվեցին մի շարք զինապահեստների, ավտոպարկերի և զորանոցների խոցումներ, որոնց հետևանքով ունեցանք զինամթերքի և կենդանի ուժի անդառնալի կորուստներ:
• Առաջին նկարում Մարտակերտի 49971 զորամասն է, որտեղ պատերազմի առաջին օրը ոչնչացվել է ավտոպարկի գրեթե 50%-ը:
• Երկրորդ նկարում Այգեստան գյուղի հարակից տարածքում գտնվող զինապահեստն էր, որը նույնպես խոցվել էր հակառակորդի կողմից:

​

Ի՞նչն էր պատճառը:

• Կորուստների պատճառը եղել է ու կլինի մեքենաների և զենք֊զինամթերքի կենտրոնացվածությունը։ Այսինքն՝ զորամասի ավտոպարկը գտնվում է մի վայրում բավական չէ, գտնվում է բաց երկնքի տակ և ծածկված է միայն թիթեղյա տանիքով:
• Գումարտակի անձնակազմը, ինչպես նաև անձնակազմին պատկանող զինամթերքը, գտնվում են զորանոցի ներսում, ինչն էլ առաջացնում է մի շարք խնդիրներ:
• Զինանոցը գտնվում է գետնի վրա և թիրախ է հակառակորդի համար:
• Չունի այնպիսի ամրաշինական պաշտպանություն, որը զինվորներին կպաշտպանի խոցումից:
• Վաշտի ողջ զինամթերքը գտնվում է զինանոցում, և զենք֊զինամթերքի ստացումն առաջացնում է ժամանակի անիմաստ վատնում, անձնակազմի կուտակում, որն էլ խոցման դեպքում հանգեցնում է անդառնալի կորուստների:
• Պահեստները նույնպես գտնվում են բաց երկնքի տակ: Խոցման դեպքում բանակը մնում է առանց ապահովման` թե՛ զենք֊զինամթերքի, թե՛ թիկունքային ապահովման պարագայում:

Բայց մենք մեր սխալներից դասեր չենք քաղում և պատերազմից հետո շարունակում ենք շարժվել նույն մարտավարությամբ։