«Հողաթափերի ապստամբությունը».

Մոսադ, Ցախալ, այս խմբերը տասնամյակներով ունեցել են Իսրայելում և ամբողջ աշխարհում հեղինակություն, նկարվել են ֆիլմեր, բազմաթիվ պետություններ ու ժողովուրդներ փորձել են նմանատիպ կառույցներ ունենալ:

Չունենալով պետություն, կանոնավոր բանակ, պետական ինստիտուտներ, ունենալով հողաթափեր և պարապլաններ, տարածաշրջանում ստեղծել են իրավիճակ, որն աշխարհի մեծամեծերը փորձում են թույլ չտալ երրորդ համաշխարհային պատերազմ:

Ո ՞րն է հաջողության գաղտնիքը, «հողաթափերով մարդկանց» գաղտնիքը.

1. Գաղափարական ( վատ թե լավ էական չէ)
2. Մոտիվացիա ( ոչնչացնել հրեական պետությունը)
3. Տարիներ շարունակ պատրաստվել և մարզվել են

Ի՞նչի են հաջողության հասել.

1. Իսրայելը թերագնահատել էր Պաղեստինի հնարավորությունները, գերագնահատելով սեփականը
2. Օգտագործել է դրանց դեմ մեթոդներ, որոնք օգտագործվել են 10 - 15 տարի շարունակ, կարծելով՝ թե վերահսկողություն է ունեցել , չի հաշվարկել արտաքին դերակատարների կողմից կազմակերպված այս տիպի արշավը:

Գանք հայաստան.

Մենք ևս թերագնահատել էինք հակառակորդին: Kill dim մուլտերի հոգեբանությամբ էինք տասնամյակներ շարունակ: Ամեն անգամ թվում է, թե իրավիճակը վատ չի կարող լինել, բայց իմ տեսածը և զգացածը վերջին երեք տարիների ընթացքում այլ բանի մասին է խոսում:

Հողաթափերով ապստամբները եկել են ապացուցելու, որ չկա աշխարհի վրա տենց պետություն , որ չունենա թույլ և խոցելի տեղեր, հատկապես պաշտպանության ու անվտանգության ոլորտում:

Մեր գլխավոր խնդիրն առաջիկա ամիսների ու տարիների համար պետք է լինի մի բան ՝

լսել են մարդկանց, ովքեր ո’չ միայն անցել են պատերազմի միջով, ո’ չ միայն հասկանում են վտանգների ծավալը, ո’չ միայն, որ իրենք լավագույն մարտիկներն են, այլև ունեն հստակ մտքեր և ծրագրեր, որոնք կարող են բերել համակարգային լուծման:

Ադրբեջանական բանակն այն բանակը չէ, որը կարող է Հայաստանը օկուպացնել, ամենակարող բանակը չէ, տասնյակ անգամներ ավելի խոցելի տեղեր ունի, քան իսրայելականը, դե իսկ Հայաստանն էլ Պաղեստինը չէ:

Տեսածի և սեփական փորձի հիման վրա ես ունեմ մտքեր և լուծումներ, որոնց մասին կխոսենք առաջիկայում:

Մարտական եղբայրության անդամ Արման Պետրոսյանի ֆեյսբուքյան էջից